Gittin Sen de Tüm Gidenler Gibi..

Konu: Gittin Sen de Tüm Gidenler Gibi.. Çarş. Ocak 21, 2009 10:35 am

Gittin sen de, tüm gidenler gibi...!

Tam beni tamamlayacağını düşünürken, yine ben eksik kaldım. Gülümseyişlerim
Takılı kaldı yüreğimde. Sonu yok, ışığı yok bir yolda ıssız, sessiz kaldım..

Ama sen gittin; tıpkı diğerleri gibi... Korkup kaçtın belki de bu
sevdadan...Küçük bir kızdı kocaman yüreğiyle seni seven ama sen sığdıramadın
kalbine taşıyamadın doğru dürüst... Bu kadar çabuk pes edişin de ondandı
belki... Başka cümlelerin ardına sığınman, yalan yanlış olayları bahane
etmen...

Gözlerine baktığım zaman çoğaldığımı hissediyordum. Öyle anlamlıydı ki;
hayatın tüm gizemi senin gözlerindeydi sanki... Her şey o yeşilin içinde
saklıydı. Ama sen aniden kapattın o gözleri, aldın yeşili benden... Tüm
sırlarda o yeşil kutuda kapalı kaldı. İşte ondan sonra başladı her şey...
Kalp ağrılarım, baş ağrılarım, gece yarılarında sebepsiz haykırışlarım...

Bana bıraktığın ve içimde kalan o "yeşil" di belki de bunlara sebep
olan...Kötü bir oyun seyrediyorsun, geçecek diyorum kendime. "Bak geçince
Hiçbir şey kalmayacak, arda kalanlar eski sonsuzluğa uğurlanacak" diyordum

ama olmadı... Geçmedi... Her şey artarak daha da çoğaldı. Pişmanlıklar sardı

.... Keşkeler birikti içimde, acabalar dolaşıp durdu beynimde...

Hepsi benden bağımsızdı. Kendime söz geçiremedim. Bitmek yerine hep sen
büyüyordun içimde...

Sana dönüşmeye başladığımı anlayınca da bir direniş başlattım kendime.
Artık, hiç konuşmuyorum kalbimle... Kendi haline bıraktım onu. Ne derse
desin, ne isterse istesin hiç aldırmıyorum... Tıpkı derin dondurucudan
çıkmış gibi bir kalbim var artık benim. Buz gibi... İçindeki her şey dondu.
Sevgiler, sıcak gülümseyişler, arzular, istekler... Belki bir gün
üzerindeki buzlardan sıyrılıp artık yeniden ortaya çıkar ve bana döner kim
bilir... Ama o güne kadar, buz gibi yeşilin arkasından bakacağım dünyaya.

O yüzden zamana bırakıyorum her şeyi. Hayatımda ilk kez sana açtığım kalbim
de bundan böyle sadece bahara açacak sadece bahara...

Aşk, Uydurduğumuz En Güzel Yalan!

Bir gün içimden gittin, anladım. Nereye gittiğin değildi önemli olan...
Kiminle gittiğin, hangi havayı soluduğun, hangi şehrin, hangi sokağında
yürüdüğün önemli değildi. Sen içimden gitmiştin... İçimde ne varsa bana ait,
seninle gitmişti.

Renklerim, ruhumdaki yaz, güneşim gitmişti

Bana kalan,

Beni kalansız bölen bu şehir.

Bu şehir, yalan şehir demek isterdim; ama yalan olan sendin. Benim
yarattığım, inanmak için yıllarımı harcadığım kocaman bir yalandın sen.
Gerçek olduğunu gördüm. Sen gittin...

Aslında içimden giden sevgili değildi. Ben sadece, yalanıma inanmıştım. O,
gerçekti... Aşk bitmişti. Düşünüyorum da acaba aşk, ruhumuzun
derinliklerinde yaratılan koca bir yalan mı? Şiirde, müzikte ya da sözde,
nerede aşk varsa orada bir de yalan yok mu? Aşk ve yalan, güzel ile çirkin,
iyi ile kötü gibi birbirini besleyen, değiştiren ve dönüştüren; biri olmadan
diğeri varolamayan ya da anlamsız kalan evrimin temel dinamiklerinden ikisi
olabilir mi? Ya da aşk, yalana sesdeş mi? “Seni seviyorum” derken, aslında
içimizde yarattığımız en güzel yalana övgüler mi düzüyor, kendimize olan
hayranlığımızı mı dile getiriyoruz?

Bir gün içimden gittin, anladım.

Aşk, uydurduğumuz en güzel yalan! Ve aşk, yalan varsa aşktı

İnsanın doğasında var. Doğrular ne kadar da az cezbeder bizi. Yasaklı ya da
yanlış ne varsa, yaptıklarımız hanesine yazmak isteriz. Durduralamaz bir
dürtüdür bu. Yalanı bazen istem dışı kullanırız. Söyleyen biz değilizdir
ama, söyleten ta kendimizdir.

İçimizdeki yasaklı kimliktir o..

Pembedir, mavidir ve daha çok kırmızı. Cıvıl cıvıldır, yerinde duramaz. Yaz
gibidir: Islak ve sıcak. Zaafları vardır, yasak ve güzel olan herşeye. O
cennetteki en güzel meyveyi tadan, ilk ihaneti gerçekleştirendir. Kısacası
O, yaşayan tarafımızdır. En güzel anılarımız, en heyecanlı anlarımızdır...

Bir gün içimden gittin, anladım. Nereye ve neden gittiğin değildi önemli
olan... Kiminle gittiğin, hangi havayı soluduğun, hangi şehrin, hangi
sokağında yürüdüğün önemli değildi. Sen içimden gitmiştin... İçimde ne varsa
bana ait, seninle gitmişti.

Renklerim, ruhumdaki yaz, güneşim gitmişti.... Dönmemek üzeereeee...